“Happy New Year first of all. I hope we’ll have a million or two million more of them if we can get over this summer, huh, huh, huh!
(Right, I’d like to dedicate this one to the draggin’ scene that’s goin’ on, all the soldiers that are fightin’ in Chicago, Milwaukee and New York, oh yeah, and all the soldiers fightin’ in Vietnam, I like to do a thing called ‘Machine Gun’)”.
Jimi Hendrix at The Filmore East, New York, new year’s eve 1969/70
(overleden na die zomer; 18 september 1970)
Allereerst natuurlijk mijn beste wensen voor een geweldig mooi 2012 en tevens wil ik iedereen bedanken voor de vele enthousiaste en lovende reacties op het verschijnen van mijn website/portfolio in december vorig jaar.
Mijn streven is naar een grotere productie van werken dan het afgelopen jaar en ik wil, min of meer in de ‘geest van Hendrix’, m’n ‘teugels’ wat meer de vrije loop laten.
In Jimi’s (te) korte bestaan heeft hij een aantal meesterwerken gemaakt die tijdens zijn vele live-optredens in steeds andere en (soms) intensere uitvoeringen te horen zijn.
Ik heb nogal wat van die optredens en het valt me iedere keer weer op dat, naast gewoon goed maar wat ‘vlak’ spel, er momenten opduiken dat welhaast het onmogelijke uit zijn gitaar gehaald wordt en een bepaald nummer boven zichzelf uitstijgt. (neem het Woodstock-optreden; een vrij vlak optreden met The Star Spangled Banner als ‘onverwachte’ uitschieter.)
Juist dat zijn die spectaculaire momenten waarin Hij versmelt met z’n gitaar en waarin het lijkt of die gitaar onderdeel is gaan uitmaken van zijn lichaam als een volkomen logisch geheel.
Die belevenis wil ik meer gaan proberen te vangen in mijn eigen werk; met een zeker doel voor ogen de vrijheid tot improvisatie meer en meer te gaan vinden en uit te buiten, lijkt me geweldig!
Stay Tuned!
